(...) "San Francisco’da bugün yapmaya çalışılan ve önlem alınmazsa çorap söküğü gibi başka eyaletlere ve ülkelere de yayılma tehlikesi bulunan korkunç şey, Yahudiliği yaklaşık 4.000 yıldır ayakta tutmuş olan ‘Antlaşmayı’, işaretini (yani sünneti) yasaklatmak suretiyle unutturmaktır" (...)

(...) "Saydığım bütün özellikleri ve daha fazlasını benliğine barındıran kadınlar olduğu gibi, gölgesinden korkan, istemediği bir şeyi yapmamak için hastalanmak isteyen ve bunu bir şekilde başaran, sözünden ve kararından kolaylıkla cayan kaypak erkekler de vardır. Tabii, bunun tam tersi de geçerlidir." (...) 

(...) “Rahibeler mi?” diye hayretle soracaklarınız olacaktır. Eskiden yabancı dilde eğitim veren okulların çoğunda rahip ve rahibe öğretmenler vardı. Saint Joseph gibi sadece erkeklerin okuduğu okullar rahiplerin, Saint Pulchérie gibi sadece kızların okuduğu okullar ise rahibelerin hegemonyası altındaydı. (...)

Yahudi Kanunu gereği, Yahudi bir erkek Tora okumak zorundadır. Moşe’nin Beş Kitabı olarak da bilinen Tora, her hafta bir peraşa(Tora bölümü) olmak üzere, yıl boyunca baştan sona okunur. Dolayısıyla bu emri yerine getiren kırk yaşlarındaki sıradan bir kişi (sıradan derken “din âlimi olmayan” kastediyorum) Tora’nın tamamını aşağı yukarı bilir. Din âlimi ise ezbere bilir – ya da bilmek zorundadır.

Rudyard Kipling’in ünlü ‘If’ şiirini bilmeyen var mıdır? Ya da aralarında Bülent Ecevit ve Emre Kongar’ın da bulunduğu pek çok kişi tarafından gerçekleştirilmiş olan, ‘Eğer’ başlığını taşıyan Türkçe çevirisini?

İnsanlar vardır, sürekli hallerinden şikâyet eder. Bu tür tanıdıklarınız vardır, eminim. Nasılsın diye sorduğunuza pişman olursunuz. Hani “bir dokun bin ah işit” derler ya, o hesap işte.

Roş Aşana ile Yom Kipur arasındaki on gün boyunca içime kapanmaya ve içsel bir yolculuk yaparak kendimle hesaplaşmaya çalışırım. Bu sürecin bazen Roş Aşana daha ufukta görünmeden bile başladığı olur.

Fitili ateşleyen Genel Yayın Yönetmenimiz İvo Molinas’tır sevgili okurlar! Sayın Molinas, 1 Haziran 2011 tarihli Şalom Gazetesi’nde yayımlanan “Yahudi Olmak Zor Zanaat” başlıklı başyazısında siyasi bazı konuların yanı sıra, San Francisco’da sünnetin yasaklanması ihtimaline değindi ve bende şafak attı!

Gençlerin çoğu, cinsiyet ayrımı olmadan, öyle işlerde çalışıyor ki, fırsatı kısıtlı olanlar için son derece cazip görünen seyahatler, onlar için işkenceye dönüşüyor. Geceleri tek başına otel odalarında kaldıklarında, tek arkadaşları yanlarında götürdükleri dizüstü bilgisayarları ve çeşitli DVD’ler. Ailelerine biraz fazlaca telefon edecek olsalar, işverenleri anında devreye giriyor ve telefon parasını onlara ödetiyor.

Avrupa Yakası dizisinde, Dilber Hala iğneleyici sözler söyledikten sonra şöyle derdi: “Ben lâfı ortaya korum, beğenen alır gider, beğenmeyen bırakır kaçar”. Benimki de o hesap. Lâfı ortaya koyuyorum; takdir okurundur.

Yahudi etiği diye bir konu vardır -ki İbranice buna musar denir- ve dindar değilim diyen kişi bile, ailesinden aldığı görgü ve terbiye gereği (veya oranda) kendini belli kurallara uymak zorunda hisseder; tıpkı yaşadığı ülkenin kanunlarına uyduğu gibi.

Taşıdığı Milka adının uyduruk olduğunu sanan takı tasarımcısı genç hanıma, isminin Tevrat’ta yer alan (biblik) bir isim olduğunu ve Milka çikolatasının marka değerinden daha büyük bir değer taşıdığını söylemek gerekir mi acaba?